Editorial

Η εικόνα είναι από το site του pernod. Δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό.

"Nunc est bibendum (Τώρα ας πιούμε), nunc pede libero pulsanda tellus!" έγραψε ο Οράτιος, και μπορούμε με ασφάλεια να υποθέσουμε πως θα ξεστόμισε τις λέξεις αυτές αμέτρητες φορές πριν και μετά τη μοναδική φορά που τις έγραψε. Οι φίλοι του, αποδεχόμενοι την πρόταση θα δύναντο να τυραννήσουν το μυαλό τους με κάθε λογής ερωτήματα, όπως: "Γιατί να πιούμε;" (ερώτημα που πάντα βρίσκει απάντηση. Στην ύστατη περίπτωση με την αντερώτηση: "Γιατί να μην πιούμε;"), "πού να πιούμε;", "ποιοί να πιούμε;" (κοινώς: "ποιούς άλλους να φωνάξουμε;") κ.ο.κ Το ερωτηματολόγιο μπορούσε ακόμα να επεκταθεί σε απορίες που αγγίζουν επικίνδυνα τα όρια τής μεταφυσικής αναζήτησης, π.χ. "αν δεν πίναμε τί θα μπορούσαμε να κάνουμε;" ή "πόσο να πιούμε;". Ουδείς όμως εκ τών εν δυνάμει συμποτών τού δαφνοστεφούς ποιητού θα διενοείτο να θέσει το (με τα σημερινά δεδομένα εύλογο) ερώτημα: "τί να πιούμε;"

Οι Λατίνοι, αν και η μπίρα δεν ήταν άγνωστη στο Ρωμαϊκό κόσμο δεν είχαν σε εκτίμηση τη cervisia τής εποχής και ο Οράτιος δεν έκανε παρέα με Γερμανούς, Κέλτες ή Αιγύπτιους. Κουβέντα θα μπορούσε να γίνει μόνο για την προέλευση τού κρασιού, για πιθανή πρόσμιξη νερού ή για την προσθήκη κάποιου αρωματικού βοτάνου.

Σήμερα τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Οι μπίρες έχουν βελτιωθεί αισθητά, εφευρέθηκε ο αποστακτήρας, εκατοντάδες λαοί πειραματίστηκαν με ότι φύτρωνε στο διάβα τους και, τελικά, η εμπειρία τόσων αιώνων έγινε προσιτή μέσα σε γυάλινα μπουκάλια κάθε μορφής και περιεχομένου. Αποτέλεσμα: η αμηχανία που ακολουθεί την αρχική εκδήλωση ενδιαφέροντος τού σερβιτόρου, η αμφιβολία για το τί στ' αλήθεια πίνουμε, οι ερωτήσεις στο μπάρμαν πάνω στο όνομα τού σφηνακίου που συνήθως ακολουθείται από ερώτηση επί τών συστατικών, τής οποίας η απάντηση καταλείπει μια σχετική καταχνιά (διότι π.χ. αγνοούμε ουσιαστικά τη φύση και την προέλευση τού σκουρόχρωμου συστατικού με την Χ πολυδιαφημισμένη εμπορική ονομασία).

"Περισσότεροι πνίγονται σ' ένα ποτήρι παρά στον Ωκεανό" λέει μια παροιμία τών Λετονών (αν και μάλλον είναι κάτι αντίστοιχο τού δικού μας "πνίγομαι σε μια κουταλιά νερό" εντούτοις δείχνει να ταιριάζει και με το ζήτημα που εξετάζουμε). Η γνώση τού τί, πώς, πότε και πόσο πίνει κανείς είναι η καλύτερη προφύλαξη από τον πνιγμό. Για να το πούμε αλλοιώς, τα υποτιμώμενα εκδικούνται και, μάλιστα -στην περίπτωσή μας- με το ίδιο νόμισμα αφού με τη σειρά τους σε "πίνουν" κι αυτά. Ας μην ξεχνάμε πως οι Ινδιάνοι τής Β. Αμερικής εξολοθρεύθηκαν κυρίως με μποτίλιες ουίσκυ και δευτερευόντως με μολύβι.

Μια μικρή πυξίδα στον Ωκεανό πού 'χουμε μες στα ποτήρια μας φιλοδοξεί να γίνει το www.thirsty.gr. Παρά το ηχηρό του όνομα δεν είναι ένα site που μάς θέλει διψασμένους αλλά μερακλήδες και μετρημένους. "Να είστε πάντα μεθυσμένοι, από κρασί, έρωτα ή ποίηση" λέει ο Μπωντλαίρ. "Να προσέχετε με το ποτό, για να μπορείτε να είστε πάντα μεθυσμένοι από έρωτα και ποίηση" παραφράζουμε εμείς.

Περί βαθμολογήσεων, αξιολογήσεων, ψηφοφοριών

Α, ναι, το thirsty.gr έχει κι ένα σιαμαίο αδελφάκι, το hungry.gr. Μπορείτε να πετάγεστε από το ένα στο άλλο από το link (υπερσύνδεσμο) στην αριστερή άκρη τής μπάρας, στην κορυφή κάθε σελίδας.