Σχόλια επισκεπτών
- Θέμα: Χωρίς θέμα
Από: NATASA 4 / 3 / 2003
Συγνώμη αλλά τι είναι το νεσεστέ;;;;;
[Απάντηση] | [Νέο σχόλιο ]
- Θέμα: Re: Χωρίς θέμα
Από: Ανδρέας 17 / 3 / 2003
Ξέρεις τι είναι τον κορν φλάουρ; Στα ελληνικά θα το λέγαμε άνθος
αραβοσίτου.
Το αντίστοιχο από σιτάρι, είναι ο νισεστές. Υπάρχει σε όλα τα
μπακάλικα και το χρησιμοποιούν οι γυναίκες για να ανοίγουν φύλλο
για πίτες. Άρα δεν ανοίγεις φύλλο. Επίσης χρησιμοποιείται για να
δένουμε σάλτσες και γενικά όπου χρησιμοποιείται το κορνφλάουρ,
χωρίς να είναι το ίδιο.
[Απάντηση] | [Νέο σχόλιο ]
- Θέμα: Re: Χωρίς θέμα
Από: Λένα 18 / 3 / 2003
Γενικεύεις Αντρέα...Όλοι όσοι ανοίγουν φύλλο, δεν χρησιμοποιούν
νισεστέ.Συνηθίζεται κυρίως στην Ανατολική Ελλάδα, όπου
καλλιεργείται και σιτάρι.Τελευταία άρχισε να γίνεται ευρέως
γνωστό. Για παράδειγμα, εγώ το έμαθα στα 25 μου,(πριν δέκα
χρόνια)όταν είδα τη νονά μου να ανοίγει φύλλα, στη Λαμία.Όταν
επέστρεψα στην Αιτωλοακαρνανία,και το ανέφερα, ουδείς το
γνώριζε.Και παρότι βοηθάει πολύ στο άπλωμα των
φύλλων,δεν "πέρασε" στα εδώ νοικοκυριά,αν και πλέον το βρίσκει
κανείς παντού.Χρησιμοποιούμε αλεύρι για το άπλωμα των φύλλων.
[Απάντηση] | [Νέο σχόλιο ]
- Θέμα: Χωρίς θέμα
Από: NINA 18 / 3 / 2003
O χαλβας αυτος απ`οτι ξερω θελει βουτυρο για να παρει το δικο
του αρωμα γι αυτο αλλωστε ξεχωριζει και αμυγδαλα αντι για
καρυδι.
[Απάντηση] | [Νέο σχόλιο ]
- Θέμα: Re: Χωρίς θέμα
Από: ΣΟΦΙΑ 28 / 8 / 2003
πολύ σωστά Νίνα και μάλιστα αυτός ο χαλβάς θέλει φρέσκο βούτυρο
κατσικίσιο.
[Απάντηση] | [Νέο σχόλιο ]
- Θέμα: 40 χρόνια χαλβατζού και με ταυτότητα, επίσημα.
Από: Τίνα Σταύρου 24 / 3 / 2003
Δεν έχω σχόλιο επί της συνταγής. Θυμάμαι όμως στα πρώτα εφηβικά
μου χρόνια την Αγαπούλα, μια τεράστια ξανθιά που πουλούσε χαλβά
στα παζάρια της Λάρισας και του Βόλου, η οποία είχε ένα
κρεμασμένο μικρόφωνο μπροστά της για να διαλαλεί την πραμάτεια
της, από το οποίο άκουγες ό,τι έλεγε αφού δεν έκανε κανέναν κόπο
να το κρύψει.
Ο αδελφός μου κι εγώ, που επαγγελματικές υποχρεώσεις μας
ανάγκαζαν να περνάμε όλη τη μέρα μας στα συγκεκριμένα παζάρια,
την ακούγαμε όλη τη μέρα να φωνάζει ό,τι τη φώτιζε ο Μεγαλοδύναμος.
Το αγαπημένο της σύνθημα ήταν : Ελα παιδιά, η Αγαπούλα, 40 χρόνια
χαλβατζού και με ταυτότητα επίσημα", "έλα παιδιά, χαλβάς η
Αγαπούλα, Λάρισα, Φάρσαλα, Βόλος". Ανάμεσα στα συνθήματα,
περνούσε κανένας άνθρωπος να ψωνίσει και τότε άκουγες τον
ακόλουθο μισό διάλογο.
"Πόσο θες αγόρι?
...
Αμυγδάλου ή βουτύρου?
...
Έπεσε λίγο παραπάνω, τι να κάνουμε χέρι είναι δεν είναι ζύγι...
...
Ε, όχι και μισό κιλό, 450 γρ. παραπάνω...
...
Χαλβάς είναι μωρέ, θα τον φάτε.
...
Δεν τον θες? Δεν πουλάμε λιγότερο ρε, αει σήκω φύγε. Οβραίο ε,
οβραίο.
...
Α, στο διάλο ρε #*$@*#, που θα πεις έτσι στην Αγαπούλα
Ελα κορίτσι, τι να σου βάλω?"
Πριν 2 χρόνια την ξαναείδα. Βρέθηκα στη Λάρισα και πήγα στο
παζάρι για να την δω. Το stand της δεν ήταν πια το μεγαλύτερο του
παζαριού ήταν όμως σε χαρακτηριστική θέση, δίπλα στην είσοδο. Δεν
είχε πια κρεμασμένο μικρόφωνο και είχε αδυνατίσει πολύ. Φορούσε
βέβαια όπως πάντα την χαρακτηριστική της κόκκινη μπλούζα και είχε
τα μαλλιά της βαμμένα ξανθά, χρυσή λίρα, και τα νύχια της
κατακόκκινα. Ηταν λίγο θλιβερή εικόνα. Προτιμώ να την θυμάμαι
όπως την προτελευταία φορά που την είχα δει, στο παζάρι του Βόλου
το 1984, όπου είχα ερωτευτεί ένα κούκλο τσιγγάνο, τον Αγγελο.
Αλλά αυτή την ιστορία, θα σας την πω άλλη φορά.
[Απάντηση] | [Νέο σχόλιο ]
- Θέμα: Χωρίς θέμα
Από: Ανωνύμου 14 / 5 / 2003
μήπως η επιχείρηση λεγόταν Αγαπούλα 3Α?
[Απάντηση] | [Νέο σχόλιο ]
- Θέμα: Μικρες αλλαγές
Από: θοδωρής 23 / 9 / 2003
Θυμάμαι μεγάλώνοντας στην Λάρισα στον Πέρα Μαχαλά (εκέι που γινόταν
το Παζάρι) ομάδες 10-20 ατόμων, στον ακάλυπτο πίσω από το σπίτι μας,
με μεγάλα τηγάνια να ψήνουν το χαλβά για ώρες. Η μυρωδιά σου έσπαγε
την μύτη, και η αδερφή μου ερχόταν από το σχολέιο με δωρεάν χαλβά κάθε
μέρα. Αχ ... καταραμένη ξενητιά ...
Σχετικά με την συνταγή ...
"Ενα πακέτο"; τί πακέτο; Λάδι; Αμαρτωλοί!!!
(Κάντε το 1/3 της συνταγής την πρώτη φορά, να δέιτε τι γινεται. Τα
μαθηματικά για το 1/3 τα αφήνω σαν άσκηση)
3.5 ποτήρια νερό
1.5 ποτήρια ζάχαρη
1 ποτήρι νεσεστέ (από καλαμπόκι,σιτάρι ή ακόμα και ρύζι)
3 κουταλίες (γλυκού) "φρέσκο βούτυρο" (κατσικάκι)
1/3 ποτήρι ξεφλουδισμένα, κομμένα αμύγδαλα
Ένα τηγάνι όλο μεταλικό (για να πάει στο γκρίλλ αργότερα)
Στο καυτό τηγάνι βάζουμε το βούτηρο να κάψει. Σε ένα δοχείο
ανακατεύουμε την ζάχαρη με το νεσεστέ καλά και προσθέτουμε το νερό,
λίγο-λίγο στην αρχή και μετά το υπόλιπο.
Ρίχνουμε το βούτηρο στο δοχείο με το νερό ανακατεύοντας, και
χαμηλώνουμε την φλόγα στο τηγάνι στο χαμηλότερο δυνατό.
Ρίχνουμε από το δοχείο στο τηγάνι _ανακατεύοντας_ γρήγορα.
Ανακατεύουμε _συνεχώς_ με στόχο να μην έχουμε κομμάτια "ζελέ". Το μίγμα
πρέπει να χυλώσει ομοιόμορφα. Ρίχνουμε μέσα τα αμύγδαλα.
Όταν έχει πήξει, ανεβάζουμε την φωτιά και συνεχίζουμε να ανακατέυουμε.
Το ζελέ θα αρχίσει να γίνεται ποιό καθαρό και μερική από την ζάχαρη να
καραμελοποείται.
Προθερμαίνουμε το γκρίλ στο τέρμα.
Όταν ο χαλβάς είναι σε κατάσταση πηχτού ζελέ, πασπαλίζουμε τον χαλβά
με λίγη ζάχαρη και το βάζουμε στο γκρίλ για περίπου 10 λεπτά, ή μέχρι η
ζάχαρη να πάρει χρώμα.
[Απάντηση] | [Νέο σχόλιο ]
- Θέμα: χαλβας
Από: καταραχιας 11 / 10 / 2003
αυτη η συνταγη και ο τροπος εκτελεσης της δεν εχει καμμια
απολυτος σχεση με το χαλβα φαρσαλων,για του λογου το αληθες
εμπιστευτειτε τη παραδοση που σχετιζετε με το επωνυμο μου
[Απάντηση] | [Νέο σχόλιο ]
- Θέμα: χαλβάς του καταραχιά
Από: μαρία 19 / 11 / 2003
αγαπητέ κ. Καταραχιά
ο χαλβάς σου σίγουρα ειναι ονομαστός
όμως γιατί δεν μας δίνεις τη συνταγή σου?
η μήπως είναι απορρητο επαγγελματικό μυστικό?
[Απάντηση] | [Νέο σχόλιο ]
|
