|
|
Το τζίν γεννήθηκε στην Ολλανδία τον 16ο μ.Χ. αιώνα, κατ' αρχήν για φαρμακευτική
χρήση. Λέγεται ότι ήταν το κύριο φάρμακο τών Ολλανδών μισθοφόρων στις Ανατολικές Ινδίες ενάντια στις τροπικές ασθένειες. Αργότερα διαδόθηκε στην Αγγλία που, σύντομα, κατέκτησε το μεγαλύτερο ποσοστό στην παραγωγή του. Το 1690 η παραγωγή του
εκτινάχθηκε με διάταγμα τού Γουλιέλμου του Γ' πού πριμοδότησε την εξαγωγή ασπαγορεύοντας ταυτόχρονα τις εισαγωγές άλλων αποσταγμάτων. Τον 19ο αιώνα χρησιμοποιήθηκε και πάλι από τούς Aγγλους αποικιοκράτες στις Ινδίες κατά τής ελονοσίας αναμεμιγμένο με Tonic (μάλλον στο τόνικ οφείλονται οι όποιες προληπτικές και θεραπευτικές του ιδιότητες μια και το τελευταίο δεν είναι -ήταν τουλάχιστον- παρά διάλυμα κινίνου).
Το τζίν πράγεται με διπλή ή τριπλή απόσταξη από δημητριακά (σιτάρι,κριθάρι,καλαμπόκι ή μίγμα). Προστίθενται αρωματικές ουσίες όπως φλούδες λεμονιού, φλούδες πορτοκαλιού, κανέλλα, μοσχοκάρυδο, πικραμύγδαλα, άνιθος, μάραθος, κάρδαμο κ.α. Κυριότερο μυρωδικό όμως είναι ο ραγοστρόβιλος τού άρκινθου, ενός είδους κέδρου (Junιperus communis. 0λλανδικα: Jenever) που δίνει και τη χαρακτηριστική γεύση.
Είδη Τζίν:
Hollands Gin
To κλασσικό Ολλανδικό τζίν. Λέγεται και Jenever γιατί έχει μοναδικό μυρωδικό τον άρκινθο
London Dry Gin
Ξηρό και αρωματικό. 40 -50 αλκοολικοί βαθμοί.
Plymouth Gin
Παράγεται στο Πλίμουθ. 43-44 αλκοολικοί βαθμοί.
Old Tom Gin
Προστίθεται σιρόπι από ζάχαρη 3 - 6%.
Μερικές φορές και άρωμα από πορτοκαλανθούς
Sloe Gin
Με άρωμα από δαμάσκηνα
Στοιχεία για το κείμενο αντλήσαμε από εγκυκλοπαίδειες, διάφορες πηγές στο
Internet, το εγχειρίδιο της International Bartenders Association και το βιβλίο τού Δημήτρη Κεσμίρη "Επάγγελμα Μπάρμαν"
|
|
Κοκτέιλς με τζίν
|
